Łucznictwo
Łucznictwo sportowe
Duże umiejętności, siła, sprawność i celność wymagane do skutecznego posługiwania się łukiem sprawiły, że łucznictwo nie poszło w zapomnienie, a stało się jedną z dyscyplin sportu. Łucznictwo sportowe na igrzyskach olimpijskich zadebiutowało już w 1900 roku w Paryżu i pojawiało się na nich – z przerwą w 1912 roku – do 1920 roku. Kolejny raz w na liście olimpijskich dyscyplin łucznictwo sportowe pojawiło się w 1972 roku i obecne jest na niej do dziś.
Konkurencje w łucznictwie sportowym
Rozwój dyscypliny na przestrzeni lat wpłynął także na powstanie różnego rodzaju konkurencji. Główny podział łucznictwa sportowego to łucznictwo tarczowe, łucznictwo polowe i strzelanie na odległość. Pierwsze z wymienionych – łucznictwo tarczowe – jest zarazem najpopularniejszą z dyscyplin, rozgrywaną również na igrzyskach olimpijskich.
Strony www związane z łucznictwem:
Polski Związek Łuczniczy
Warszawsko – Mazowiecki Związek Łuczniczy
http://www.lucznictwomazowsze.pl/index.php/home
KS Drukarz Warszawa
Sukcesy Polaków w łucznictwie sportowym
Choć historia łucznictwa sportowego mocno związana jest z Polską, to nasz kraj nie może pochwalić się dużą kolekcją medali olimpijskich zdobytych w tej dyscyplinie. Do tej pory udało się to jedynie dwukrotnie. Oba medale zdobyte zostały przez reprezentantki naszego kraju.
Pierwszy z nich, na nasze konto zapisała Irena Szydłowska, która zdobyła srebrny medal podczas XX Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 r. Na kolejny medal (a właściwie 3) polscy kibice musieli czekać aż do XXVI Igrzysk Olimpijskich w Atlancie (1996 r.). Brązowy medal w łucznictwie zdobyła wtedy drużyna złożona z Iwony Dzięcioł, Katarzyny Klaty i Joanny Nowickiej.
Zdecydowanie lepiej wyglądają występy naszych reprezentantów na mistrzostwach świata. W klasyfikacji medalowej nasz kraj jest na wysokiej, 4 pozycji i ma na swoim koncie 44 medale – 17 złotych, 15 srebrnych i 12 złotych.
Przygotował trener Robert Marcinkiewicz
